Consuma naar Stia

Ik schrijf iedere dag maar een stukje, als ik een langer verhaal schrijf komt er niet alles op. Gisteren dus de Pass 1050 m. Vandaag vroeg starten want na de middag gaat het regenen. Om 07.40 ben ik weg. De 3 Finnen zijn nog aan het ontbijt. De zon schijnt dus lekker lopen maar er is veel in het bos gewerkt dus dat is nogal verwarrend. Op een gegeven moment weet ik het niet meer dus wacht ik maar op de mannen. Met de kaart een boekje en mijn beschrijving komen we er wel uit. Zoals je op de foto's zult zien is het een erg stijl en glibberig pad. Af en toe half door water en over keien. Maar het gaat allemaal goed. De mannen houden mij wel in de gaten als er weer ergens iets onduidelijk is wachten ze tot ze me zien en roepen dan welke kant ik op moet. Als je nl omhoog mort let je niet altijd op de tekens. Zo kom je ook op verhalen, de ene man zegt dat hij met zijn broer en een vriend loopt, maar voor zijn broer is het een wens om deze tocht nog te lopen, hij is ongeneeslijk ziek. Ja dan ben je weer dankbaar dat je gezond bent en dit kan doen. En dan nemen we de regen ☔️☔️☔️☔️ Maar voor lief, want nat ben ik geworden!! De heren kregen een lift, maar ja de ene mocht voorin zitten en de andere staan,  achter in de bak en zijn zeker zo nat geworden als ik.